ಲೇಬರ್ ಪಾರ್ಟಿ (ನಾರ್ವೆ)

Labour Party

Arbeiderpartiet
Arbeidarpartiet
Labour Party Arbeiderpartiet; Arbeidarpartiet
Abbreviation	A / Ap
Leader	Jonas Gahr Støre
Parliamentary leader	Rigmor Aasrud
Founded	22 ಆಗಸ್ಟ್ 1887; 50285 ದಿನ ಗಳ ಹಿಂದೆ
Headquarters	Youngstorget 2 A, 5th floor, Oslo
Youth wing	Workers' Youth League
Membership (2024)	43,952
Ideology	Social democracy; Pro-Europeanism
Political position	Centre-left
European affiliation	Party of European Socialists
International affiliation	Progressive Alliance
Nordic affiliation	SAMAK; The Social Democratic Group
Colours	Red
Slogan	Trygghet, muligheter, fellesskap; ('Safety, opportunity, community')
Storting	೪೮ / ೧೬೯
County councils	೨೭೭ / ೭೭೭
Municipal councils	೨,೦೨೩ / ೧೦,೬೨೦
Sámi Parliament	೭ / ೩೯
Website
	arbeiderpartiet.no

ಲೇಬರ್ ಪಾರ್ಟಿ (Bokmål: Arbeiderpartiet; Nynorsk: Arbeidarpartiet, A ಅಥವಾ Ap; Northern Sami: Bargiidbellodat), ಹಿಂದೆ ದಿ ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಲೇಬರ್ ಪಾರ್ಟಿ (Norwegian: Det norske Arbeiderparti, 'DNA), ಒಂದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ^[೪] political party in Norway. It is positioned on the centre-left of the political spectrum,^[೫] ಮತ್ತು ಜೋನಸ್ ಗಹರ್ ಸ್ಟೋರ್ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿದ್ದಾರೆ. ೨೦೨೧ ರಿಂದ ೨೦೨೫ ರಲ್ಲಿ ಸೆಂಟರ್ ಪಾರ್ಟಿ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಹೊರಬರುವವರೆಗೆ, ಸೆಂಟರ್ ಪಾರ್ಟಿ ಜೊತೆಗಿನ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಅದು ಹಿರಿಯ ಪಕ್ಷವಾಗಿತ್ತು, ಸ್ಟೋರ್ ಪ್ರಸ್ತುತ ನಾರ್ವೆಯ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ಆಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಸಾಮಾಜಿಕ-ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಆದರ್ಶಗಳಿಗೆ ಬದ್ಧವಾಗಿದೆ. ೧೯೩೦ರ ದಶಕದಿಂದಲೂ ಇದರ ಘೋಷಣೆ "ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು" (alle skal med) ^{[needs update]} ಮತ್ತು ಪಕ್ಷವು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಬಲವಾದ ಕಲ್ಯಾಣ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಬಯಸುತ್ತದೆ, ಇದನ್ನು ತೆರಿಗೆಗಳು ಮತ್ತು ಕರ್ತವ್ಯಗಳು ಮೂಲಕ ನಿಧಿಸಲಾಗಿದೆ.^[೬] ೧೯೮೦ರ ದಶಕದಿಂದಲೂ, ಪಕ್ಷವು ತನ್ನ ನೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಸೇರಿಸಿದೆ, ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತದೆ 1980 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಆರ್ಥಿಕ ಉದಾರೀಕರಣದ ಅಲೆಯ ನಂತರ, ಸರ್ಕಾರಿ ಸ್ವಾಮ್ಯದ ಸ್ವತ್ತುಗಳು ಮತ್ತು ಸೇವೆಗಳ ಖಾಸಗೀಕರಣ ಮತ್ತು ಆದಾಯ ತೆರಿಗೆಯನ್ನು ಪ್ರಗತಿಶೀಲತೆ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು. ಮೊದಲ ಸ್ಟೋಲ್ಟೆನ್‌ಬರ್ಗ್ ಸರ್ಕಾರದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಪಕ್ಷದ ನೀತಿಗಳು ಯುನೈಟೆಡ್ ಕಿಂಗ್‌ಡಮ್ ನಲ್ಲಿ ಟೋನಿ ಬ್ಲೇರ್ ಅವರ ನ್ಯೂ ಲೇಬರ್ ಕಾರ್ಯಸೂಚಿಯಿಂದ ಪ್ರೇರಿತವಾಗಿದ್ದವು ಮತ್ತು ಆ ದಿನಾಂಕದವರೆಗೆ ನಾರ್ವೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಸರ್ಕಾರವು ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಖಾಸಗೀಕರಣವನ್ನು ಕಂಡಿತು.^[೭] 1980 ರ ದಶಕದಿಂದಲೂ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನವ ಉದಾರವಾದಿ ಎಂದು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ, ರಾಜಕೀಯ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಎಡ ವಿರೋಧಿಗಳು ಇಬ್ಬರೂ.^[೮] ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು ತನ್ನನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮತ್ತು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಸಹಕಾರಕ್ಕೆ ಚಂದಾದಾರರಾಗಿರುವ ಪ್ರಗತಿಶೀಲ ಪಕ್ಷವೆಂದು ಪ್ರೊಫೈಲ್ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಇದರ ಯುವ ವಿಭಾಗ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಯುವ ಲೀಗ್. ಪಕ್ಷವು ಪಾರ್ಟಿ ಆಫ್ ಯುರೋಪಿಯನ್ ಸೋಷಿಯಲಿಸ್ಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ಪ್ರೋಗ್ರೆಸ್ಸಿವ್ ಅಲೈಯನ್ಸ್ ನ ಸದಸ್ಯ. ಇದು ಹಿಂದೆ ಕಾಮಿಂಟರ್ನ್ (1919–1923), ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ವಾದಿ ಕೇಂದ್ರ (1932–1935), ಕಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ಸಮಾಜವಾದಿ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ (1938–1940), ಮತ್ತು ಸಮಾಜವಾದಿ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ (1951–2016) ಗಳ ಸದಸ್ಯರಾಗಿದ್ದರು. ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು ಯಾವಾಗಲೂ ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ನ್ಯಾಟೋ ಸದಸ್ಯತ್ವದ ಬಲವಾದ ಬೆಂಬಲಿಗರಾಗಿದ್ದು, ಎರಡು ಜನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಸಂಗ್ರಹಣೆಗಳಲ್ಲಿ ನಾರ್ವೆ ಯುರೋಪಿಯನ್ ಒಕ್ಕೂಟಕ್ಕೆ ಸೇರುವುದನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿದೆ.^[೯] ಶೀತಲ ಸಮರದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಪಕ್ಷವು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಮಯ ಸರ್ಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ಪಕ್ಷವು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ಜೊತೆ ನಾರ್ವೆಯನ್ನು ನಿಕಟವಾಗಿ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿತು ಮತ್ತು 1948 ರ ಕ್ರಾಕೆರೋಯ್ ಭಾಷಣದ ನಂತರ ದೇಶೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ವಿರೋಧಿ ನೀತಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿತು ಮತ್ತು 1949 ರಲ್ಲಿ ನಾರ್ವೆ NATO ದ ಸ್ಥಾಪಕ ಸದಸ್ಯರಾದರು.^[೧೦]

1887 ರಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾದ ಈ ಪಕ್ಷವು, 1927 ಸಂಸತ್ತಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ನಾರ್ವೆಯಲ್ಲಿ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಪಕ್ಷವಾಗುವವರೆಗೆ ಬೆಂಬಲದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು, ಅಂದಿನಿಂದ ಅದು ಈ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಆ ವರ್ಷ, ಕಮಿಂಟರ್ನ್‌ನಲ್ಲಿ ಸದಸ್ಯತ್ವ ಪಡೆದ ನಂತರ 1920 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಪಕ್ಷದ ಸುತ್ತಲಿನ ಘರ್ಷಣೆಗಳು ಬಲವರ್ಧನೆಯಾದವು. ಇದು ಮೊದಲು 1928 ರಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ರಚಿಸಿತು ಮತ್ತು 1935 ರಿಂದ ಹದಿನಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿತು. 1945 ರಿಂದ 1961 ವರೆಗೆ, ಪಕ್ಷವು ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬಹುಮತ ಹೊಂದಿತ್ತು, ಇದು ನಾರ್ವೆಯ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯ ಬಾರಿಗೆ ಸಂಭವಿಸಿದೆ. 1960 ರ ದಶಕ ಮತ್ತು 1970 ರ ದಶಕದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷದ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವು ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಎಡಪಂಥೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಿಂದ ಮುರಿಯಲ್ಪಟ್ಟಿತು, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸಮಾಜವಾದಿ ಪೀಪಲ್ಸ್ ಪಾರ್ಟಿ ನಿಂದ. 1970 ರ ದಶಕದ ಅಂತ್ಯದಿಂದ, ಬಲಪಂಥೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ಹೆಚ್ಚಳದಿಂದಾಗಿ ಪಕ್ಷವು ಮತದಾರರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು, ಇದು 1980 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಗ್ರೋ ಹಾರ್ಲೆಮ್ ಬ್ರಂಡ್ಟ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಬಲಕ್ಕೆ ತಿರುಗುವಿಕೆಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. 2001, ಪಕ್ಷವು 1924 ನಂತರದ ಕೆಟ್ಟ ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿತು. 2005 ಮತ್ತು 2013 ನಡುವೆ, ಬಹುಮತ ಸರ್ಕಾರ ರಚಿಸಲು ಇತರ ಪಕ್ಷಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಮ್ಮಿಶ್ರ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಬದ್ಧರಾದ ನಂತರ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು ಮತ್ತೆ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಿತು.^[೬] 2013 ರಲ್ಲಿ ಒಂಬತ್ತು ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನಂತರ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು ಮತ್ತೆ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿತು. 2017 ಪಕ್ಷವು ಇನ್ನೂ ಆರು ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತು, ಇದು 1924 ರಿಂದ ಎರಡನೇ ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿತು. 2021 ಚುನಾವಣೆ ನಲ್ಲಿ, ಪಕ್ಷವು ಒಂದು ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತು ಆದರೆ ಎಡಪಂಥೀಯ ವಿರೋಧವು ರಾಜಕೀಯ ಬಲಪಂಥೀಯರಿಗಿಂತ ಬಹುಮತವನ್ನು ಗಳಿಸಿತು, ಸ್ಟೋರೆ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯಾದರು ಮತ್ತು ಕೇಂದ್ರ ಪಕ್ಷದೊಂದಿಗೆ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದರು.

ಇತಿಹಾಸ

ಸ್ಥಾಪನೆ ಮತ್ತು ಆರಂಭಿಕ ವರ್ಷಗಳು

ಪಕ್ಷವನ್ನು 1887 ರಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು^[೧೧]^[೧೨] ಅರೆಂಡಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮೊದಲು 1894 ರಲ್ಲಿ Storting ಗೆ ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿತು. ಇದು 1903 ಯಲ್ಲಿ ಸಂಸತ್ತನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿತು ಮತ್ತು 1927 ವರೆಗೆ ತನ್ನ ಮತಗಳನ್ನು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿಸಿತು, ಆಗ ಅದು ನಾರ್ವೆಯಲ್ಲಿ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಪಕ್ಷವಾಯಿತು. ಈ ಪಕ್ಷವು ೧೯೧೮ ಮತ್ತು ೧೯೨೩ ರ ನಡುವೆ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಸಂಘಟನೆಯಾದ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಇಂಟರ್ನ್ಯಾಷನಲ್ (ಕಾಮಿಂಟರ್ನ್) ನ ಸದಸ್ಯರಾಗಿದ್ದರು.^[೧೩]

1884 ರಲ್ಲಿ ವೋರ್ಟ್ ಅರ್ಬೈಡ್ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾದಾಗಿನಿಂದ, ಪಕ್ಷವು ವೃತ್ತಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಪತ್ರಿಕಾ ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಮತ್ತು ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ಸಂಘಟನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ಪಕ್ಷದ ಪತ್ರಿಕಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ನಾರ್ಸ್ಕ್ ಅರ್ಬೈಡರ್ಪ್ರೆಸ್ (ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಲೇಬರ್ ಪ್ರೆಸ್) ಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಜನವರಿ 1913 ರಲ್ಲಿ, ಪಕ್ಷವು 24 ವೃತ್ತಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು ಮತ್ತು 1913 ರಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಆರು ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ಪಕ್ಷವು "Det 20de Aarhundre ಎಂಬ ನಿಯತಕಾಲಿಕವನ್ನು ಸಹ ಹೊಂದಿತ್ತು.^[೧೪] 3 ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ref} = 270 6 ಅರೆ-ಸಂಯೋಜಿತ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು..^[೧೫] ಪಕ್ಷವು ತನ್ನದೇ ಆದ ಪ್ರಕಾಶನ ಮನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು, Det norske Arbeiderpartis forlag, ನಂತರ Tiden Norsk Forlag. ಪುಸ್ತಕಗಳು ಮತ್ತು ಕರಪತ್ರಗಳ ಜೊತೆಗೆ, Det norske Arbeiderpartis forlag ಅವರು ಮೈಡಗೆನ್ (ವಾರ್ಷಿಕ ಮೇ ಡೇ ಪ್ರಕಟಣೆ), Arbeidets Jul (ವಾರ್ಷಿಕ ಕ್ರಿಸ್ಮಸ್ ಪ್ರಕಟಣೆ) ಮತ್ತು Arbeiderkalenderen (ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್) ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು..^[೧೬]ಪಕ್ಷವು 1947 ಮತ್ತು 1954 ರ ನಡುವೆ "ಕಾಂಟ್ಯಾಕ್ಟ್" ಎಂಬ ಮಾಸಿಕ ರಾಜಕೀಯ ನಿಯತಕಾಲಿಕವನ್ನು ಸಹ ಪ್ರಕಟಿಸಿತು, ಇದನ್ನು ಟೊರೊಲ್ಫ್ ಎಲ್ಸ್ಟರ್ ಸಂಪಾದಿಸಿದ್ದಾರೆ.^[೧೭]

ರಾಜಕೀಯ ಸ್ಥಾಪನೆಗೆ ಆಮೂಲಾಗ್ರ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ತನ್ನ ಬೇರುಗಳಿಂದ, ಪಕ್ಷವು ಹಲವಾರು ಯುಗಗಳ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪ್ರಾಬಲ್ಯಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯಿತು. ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಕಮಿಂಟರ್ನ್‌ಗೆ ಸೇರಲು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ನಿರ್ಧಾರದಿಂದಾಗಿ 1921 ರಲ್ಲಿ ಪಕ್ಷವು ವಿಭಜನೆಯಾಯಿತು ಮತ್ತು ನಾರ್ವೆಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಕಾರ್ಮಿಕ ಪಕ್ಷ ರಚನೆಯಾಯಿತು. ೧೯೨೩ ರಲ್ಲಿ, ಪಕ್ಷವು ಕಮಿಂಟರ್ನ್ ಅನ್ನು ತೊರೆದಿತು, ಆದರೆ ಅದರ ಗಮನಾರ್ಹ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಸದಸ್ಯರು ಪಕ್ಷವನ್ನು ತೊರೆದು ನಾರ್ವೆಯ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷವನ್ನು ರಚಿಸಿದರು. 1927 ರಲ್ಲಿ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವಾದಿಗಳು ಲೇಬರ್ ಜೊತೆ ಮತ್ತೆ ಒಂದಾದರು. ಕೆಲವು ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರು ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸೇರಿದರು, ಆದರೆ ಇತರ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರು ವಿಲೀನ ಪ್ರಯತ್ನ ವಿಫಲವಾಯಿತು, ಅದು ಅರ್ಬೈಡರ್ಕ್ಲಾಸೆನ್ಸ್ ಸ್ಯಾಮ್ಲಿಂಗ್ಸ್ಪಾರ್ಟಿ ರಚನೆಯಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು. ಅದೇ ವರ್ಷ, ಹೆಲ್ಗಾ ಕಾರ್ಲ್ಸೆನ್ ಪಕ್ಷದ ಮೊದಲ ಮಹಿಳಾ ಸಂಸತ್ ಸದಸ್ಯರಾದರು.^[೧೮]

೧೯೨೮ ರಲ್ಲಿ, ಕ್ರಿಸ್ಟೋಫರ್ ಹಾರ್ನ್ಸ್‌ರುಡ್ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷದ ಮೊದಲ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ರಚಿಸಿದರು, ಆದರೆ ಅದು ಕೇವಲ ಎರಡು ವಾರಗಳ ಕಾಲ ನಡೆಯಿತು. 1930 ರ ದಶಕದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ, ಲೇಬರ್ ತನ್ನ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಪ್ರೊಫೈಲ್ ಅನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ ಸುಧಾರಣಾವಾದಿ ಹಾದಿಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿತು. ನಂತರ 1935 ರಲ್ಲಿ ಲೇಬರ್ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಮರಳಿತು ಮತ್ತು ಎರಡನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಿತು. ಪಕ್ಷವು ೧೯೩೮ ಮತ್ತು ೧೯೪೦ ರ ನಡುವೆ ಲೇಬರ್ ಮತ್ತು ಸೋಷಿಯಲಿಸ್ಟ್ ಇಂಟರ್ನ್ಯಾಷನಲ್ ನ ಸದಸ್ಯರಾಗಿದ್ದರು.^[೧೯] 1940 ರಲ್ಲಿ ನಾರ್ವೆಯನ್ನು ನಾಜಿ ಜರ್ಮನಿ ಆಕ್ರಮಿಸಿದಾಗ, ಲೇಬರ್ ನೇತೃತ್ವದ ಸರ್ಕಾರ ಮತ್ತು ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ರಾಜಮನೆತನವು ಲಂಡನ್‌ಗೆ ಪಲಾಯನ ಮಾಡಿತು, ಅಲ್ಲಿಂದ ಅದು ಯುದ್ಧದ ಅವಧಿಗೆ ದೇಶಭ್ರಷ್ಟ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿತು.

ಯುದ್ಧಾನಂತರದ ಅವಧಿ

ಎರಡನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧ ಮುಗಿದ ತಕ್ಷಣ, ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು 1945 ರ ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಸಂಸತ್ತಿನ ಚುನಾವಣೆಯಿಂದ ವಿಜಯಶಾಲಿಯಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತು. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ, ಪಕ್ಷವು ಸ್ಟೋರ್ಟಿಂಗ್ ನಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬಹುಮತವನ್ನು ಗಳಿಸಿತು, 150 ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ 76 ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿತು. ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷದ ಐನಾರ್ ಗೆರ್ಹಾರ್ಡ್ಸೆನ್ ತರುವಾಯ ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ರಚಿಸಿದರು ಮತ್ತು ನಂತರದ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ಯುದ್ಧಾನಂತರದ ರಾಜಕೀಯ ರಂಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಬಲ್ಯ ಸಾಧಿಸಿದರು. ಗೆರ್ಹಾರ್ಡ್ಸೆನ್ ಅವರನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಲ್ಯಾಂಡ್ಸ್ಫಡೆರೆನ್ (ರಾಷ್ಟ್ರದ ಪಿತಾಮಹ) ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎರಡನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ನಂತರ ನಾರ್ವೆಯ ಪುನರ್ನಿರ್ಮಾಣದ ಹಿಂದಿನ ಪ್ರಮುಖ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. 1945 ರಿಂದ ಅವಧಿಯನ್ನು ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷದ ಸುವರ್ಣಯುಗ ಎಂದು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಪಕ್ಷವು 1961 ಚುನಾವಣೆ ರವರೆಗೆ ತನ್ನ ಸಂಸತ್ತಿನ ಬಹುಮತವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿತು. 1963 ರಲ್ಲಿ, ಕಿಂಗ್ಸ್ ಬೇ ಅಫೇರ್ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಗೆರ್ಹಾರ್ಡ್ಸೆನ್ ಅವರ ಸಚಿವ ಸಂಪುಟದ ವಿರುದ್ಧ ಅವಿಶ್ವಾಸ ನಿರ್ಣಯ ಮಂಡಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿತು; ಈ ನಿರ್ಣಯವು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಯಿತು ಮತ್ತು ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು 28 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿಯಬೇಕಾಯಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದ ಕೇಂದ್ರ-ಬಲಪಂಥೀಯ ಒಕ್ಕೂಟವು ಅಲ್ಪಕಾಲಿಕವಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಮರಳಿತು ಮತ್ತು 1965 ರವರೆಗೆ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿತ್ತು.

ನಂತರ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು 1971–1972, 1973–1981, 1986–1989 ಮತ್ತು 1990–1997 ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ರಚಿಸಿತು. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಲೇಬರ್ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಪಕ್ಷದ ಅನುಭವಿಗಳು ಆಸ್ಕರ್ ಟಾರ್ಪ್, ಟ್ರಿಗ್ವೆ ಬ್ರಾಟೆಲಿ ಮತ್ತು ಗ್ರೋ ಹಾರ್ಲೆಮ್ ಬ್ರಂಡ್ಟ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್ ಸೇರಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಪಕ್ಷವು 20 ನೇ ಶತಮಾನದ ಉಳಿದ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಾರ್ವೆಯಲ್ಲಿ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಪಕ್ಷವಾಗಿ ಉಳಿಯಿತು.

21 ನೇ ಶತಮಾನ

2000 ನೇ ಇಸವಿಯಲ್ಲಿ, ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಡೆಮಾಕ್ರಟಿಕ್ಸ್ ನ ಕೆಜೆಲ್ ಮ್ಯಾಗ್ನೆ ಬೊಂಡೆವಿಕ್ ನೇತೃತ್ವದ ಕೇಂದ್ರ-ಬಲಪಂಥೀಯ ಒಕ್ಕೂಟವು ವಿಶ್ವಾಸ ಮತದಲ್ಲಿ ಉರುಳಿತು ಮತ್ತು ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು ಜೆನ್ಸ್ ಸ್ಟೋಲ್ಟೆನ್‌ಬರ್ಗ್ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಮರಳಿತು, ಅವರು ಪ್ರಧಾನಿಯಾದರು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಸ್ಟೋಲ್ಟೆನ್‌ಬರ್ಗ್ ಮತ್ತು ಮಾಜಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಥಾರ್ಬ್‌ಜೋರ್ನ್ ಜಗ್ಲ್ಯಾಂಡ್ ನಡುವಿನ ತೀವ್ರ ಆಂತರಿಕ ಕಲಹ ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರದಲ್ಲಿನ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧ ಅವಧಿಯ ನಂತರ, ಪಕ್ಷವು 2001 ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಸಂಸತ್ತಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 24.3% ಮತಗಳಿಗೆ ಕುಸಿದು, 1924 ರ ನಂತರದ ಅತ್ಯಂತ ಕೆಟ್ಟ ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿತು. ಸ್ಟೋಲ್ಟೆನ್‌ಬರ್ಗ್ ನಾಯಕತ್ವದಲ್ಲಿ ಪಕ್ಷವು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಮರಳಿತು, ನಂತರ 2005 ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಸಂಸತ್ತಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ 32.7% ಗೆ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ತರುವಾಯ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು ಸಮಾಜವಾದಿ ಎಡ ಮತ್ತು ಕೇಂದ್ರ ಪಕ್ಷಗಳೊಂದಿಗೆ ತನ್ನ ಮೊದಲ ಶಾಂತಿಕಾಲದ ಸಮ್ಮಿಶ್ರ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ರಚಿಸಿತು. ಜರ್ಮನಿಯಲ್ಲಿ ಇದೇ ರೀತಿಯ ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜಗಳನ್ನು ಅನುಕರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಅವರ ಸಹಕಾರವನ್ನು ಕೆಂಪು-ಹಸಿರು ಒಕ್ಕೂಟ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಯಿತು.

2011 ರಲ್ಲಿ, ಪಕ್ಷವು ತನ್ನ ಅಧಿಕೃತ ಹೆಸರನ್ನು ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಲೇಬರ್ ಪಾರ್ಟಿ (ಡೆಟ್ ನಾರ್ಸ್ಕೆ ಅರ್ಬೈಡರ್ಪಾರ್ಟಿ) ನಿಂದ ಲೇಬರ್ ಪಾರ್ಟಿ (ಅರ್ಬೈಡರ್ಪಾರ್ಟಿಯೆಟ್) ಎಂದು ಬದಲಾಯಿಸಿತು. ಅಧಿಕೃತ ಹೆಸರು ಮತ್ತು ಲೇಬರ್ ಪಾರ್ಟಿಯ ಸಾಮಾನ್ಯ ಬಳಕೆಯ ಹೆಸರಿನ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸದಿಂದಾಗಿ ಮತದಾನ ಕೇಂದ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಮತದಾರರಲ್ಲಿ ಗೊಂದಲ ಉಂಟಾಗಿದೆ ಎಂದು ಪಕ್ಷ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದೆ. ಹೆಸರು ಬದಲಾವಣೆಯು ಮತದಾನದಲ್ಲಿ Arbeiderpartiet ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಾರಣವಾಯಿತು, ಯಾವುದೇ ಸಂಭಾವ್ಯ ಗೊಂದಲವನ್ನು ನಿವಾರಿಸುತ್ತದೆ.^[೨೦]^[೨೧] ಜುಲೈ 22, 2011 ರಂದು, ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ಆಂಡರ್ಸ್ ಬೆಹ್ರಿಂಗ್ ಬ್ರೀವಿಕ್ ಗುಂಡು ಹಾರಿಸಿದರು ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷದ ಯುವ ಶಿಬಿರದ ಮೇಲೆ (ವಯಸ್ಸು 13–25), 69 ಜನರನ್ನು ಕೊಂದು ಓಸ್ಲೋದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಕಟ್ಟಡದ ಮೇಲೆ (ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷದ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ) ಬಾಂಬ್ ದಾಳಿಯೊಂದಿಗೆ ಎಂಟು ಜನರನ್ನು ಕೊಂದರು. ಜುಲೈ 22 ರ ದಾಳಿಗೆ ಸ್ಟೋಲ್ಟೆನ್‌ಬರ್ಗ್ ಅವರ ಆರಂಭಿಕ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಸಾರ್ವಜನಿಕರು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು. ಪ್ರತಿಕೂಲ ಅಥವಾ ಅಸಹಿಷ್ಣುತೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತತೆ ಮತ್ತು ಸಹಿಷ್ಣುತೆಯ ಮೌಲ್ಯಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರದ ಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ಅವರು ಪುನರುಚ್ಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಅವರ ಅನುಮೋದನೆ ರೇಟಿಂಗ್ 94% ರಷ್ಟು ಏರಿತು, ಜುಲೈ 22 ಆಯೋಗ ವರದಿಯು ಪೊಲೀಸರ ನಿಧಾನಗತಿಯ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಸಮಯವು ಡಜನ್‌ಗಟ್ಟಲೆ ಜೀವಗಳನ್ನು ಬಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು ಎಂಬುದನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸಿದ ನಂತರ ಮಾತ್ರ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು.^[೨೨]^[೨೩]

2013 ರ ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಸಂಸತ್ತಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ, ರೆಡ್-ಗ್ರೀನ್ ಒಕ್ಕೂಟವು ಸ್ಟೋರ್ಟಿಂಗ್ ನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬಹುಮತವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತು, ಆದರೆ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು ಸ್ಟೋರ್ಟಿಂಗ್‌ನಲ್ಲಿ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಪಕ್ಷವಾಗಿ ಉಳಿಯಿತು. ಕಳೆದ 13 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ 10 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ಜೆನ್ಸ್ ಸ್ಟೋಲ್ಟೆನ್‌ಬರ್ಗ್, ನ್ಯಾಟೋದ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡ ನಂತರ 2014 ರಲ್ಲಿ ಕೆಳಗಿಳಿಯುವವರೆಗೂ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರಾಗಿದ್ದರು. ನಂತರ, ಸ್ಟೋಲ್ಟೆನ್‌ಬರ್ಗ್ ಸರ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದ ಜೋನಾಸ್ ಗಹರ್ ಸ್ಟೋರೆ ಅವರನ್ನು ಜೂನ್ 14, 2014 ರಂದು ಹೊಸ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರನ್ನಾಗಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು.^[೨೪] 2017 ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಸಂಸತ್ತಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ಪಕ್ಷವನ್ನು ಅಚ್ಚರಿಯ ಸೋಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದರು, ಏಕೆಂದರೆ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು 3.4 ಶೇಕಡಾವಾರು ಅಂಕಗಳಿಗೆ ಕುಸಿದಿದೆ 27.4%, ಮತ್ತು ಸ್ಟೋರ್ಟಿಂಗ್ ನಲ್ಲಿ 55 ರಿಂದ 49 ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿತು, ಆದರೆ ಕನ್ಸರ್ವೇಟಿವ್ ಪಾರ್ಟಿ ತನ್ನ ಸಣ್ಣ ಕೇಂದ್ರ-ಬಲ ಪಾಲುದಾರರೊಂದಿಗೆ ಬಹುಮತವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಯಿತು. 2013 ರಿಂದ ಕನ್ಸರ್ವೇಟಿವ್ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದ ಎರ್ನಾ ಸೋಲ್ಬರ್ಗ್, 2017—2021 ಅವಧಿಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದರು. ಅದೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ, ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವನ್ನು ರಷ್ಯಾದವರು ಎಂದು ಶಂಕಿಸಲಾದ ಹ್ಯಾಕರ್‌ಗಳು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡರು.^[೨೫]

2021 ರಲ್ಲಿ, 2021 ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಸಂಸತ್ತಿನ ಚುನಾವಣೆಯ ನಂತರ ಎಂಟು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದಲ್ಲಿದ್ದ ನಂತರ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಮರಳಿತು. 2017 ರಲ್ಲಿ ಪಕ್ಷವು ಗಳಿಸಿದ್ದ 49 ಸ್ಥಾನಗಳಿಂದ 48 ಸ್ಥಾನಗಳಿಗೆ ಕುಸಿದಿದೆ, ಆದರೆ ಅದರ ಮಧ್ಯ-ಎಡ ಒಕ್ಕೂಟವು ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಪ್ರಚಂಡ ಜಯವನ್ನು ಗಳಿಸಿತು, ಸ್ಟೋರ್ಟಿಂಗ್ ನಲ್ಲಿ 169 ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ 100 ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿತು. ಶಕ್ತಿ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಮತದಾರರಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು.^[೨೬] ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕ ಜೋನಾಸ್ ಗಹರ್ ಸ್ಟೋರೆ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 14, 2021 ರಂದು ಕೇಂದ್ರ ಪಕ್ಷ ದೊಂದಿಗೆ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಒಕ್ಕೂಟದ ಚುಕ್ಕಾಣಿಯಲ್ಲಿ ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು. ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಂಡ ಕೂಡಲೇ, ಹೊಸ ಒಕ್ಕೂಟವು ರಷ್ಯಾದ ಉಕ್ರೇನ್ ಆಕ್ರಮಣ ಮತ್ತು ನಂತರದ ಇಂಧನ ಬೆಲೆ ಏರಿಕೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವಾರು ಬಿಕ್ಕಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿತು. ಈ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟುಗಳನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಟೀಕಿಸಲಾಯಿತು, ಮತ್ತು ಆಗಸ್ಟ್ 2022 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಕನ್ಸರ್ವೇಟಿವ್ 2013—2021 ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದ ಎರ್ನಾ ಸೋಲ್ಬರ್ಗ್ ಗೆ 49% ಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ಸ್ಟೋರ್ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ಮತದಾನದಲ್ಲಿ 31% ಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿದೆ.^[೨೭] ಏತನ್ಮಧ್ಯೆ, ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷವು 2022 ರ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮತದಾನದ ಉದ್ದೇಶಿತ ಸಮೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ದಾಖಲೆಯ ಕಡಿಮೆ ರೇಟಿಂಗ್‌ಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿತು, ಹಲವಾರು ಸಮೀಕ್ಷೆಗಳು ಇದು ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022 ರಲ್ಲಿ 20%-ಮಾರ್ಕ್‌ಗಿಂತ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ.^[೨೮]

ಸಂಘಟನೆ

ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷದ ಸಂಘಟನೆಯನ್ನು ಕೌಂಟಿ ಮತ್ತು ಪುರಸಭೆ ಮಟ್ಟದ ಅಧ್ಯಾಯಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ, ಒಟ್ಟು ಸುಮಾರು 2,500 ಸಂಘಗಳಿವೆ.^[೨೯] ಐತಿಹಾಸಿಕವಾಗಿ, ಪಕ್ಷವು ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಟ್ರೇಡ್ ಯೂನಿಯನ್ಸ್ ಒಕ್ಕೂಟ (LO) ನೊಂದಿಗೆ ನಿಕಟ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ ಮತ್ತು 1990 ರ ದಶಕದ ಮಧ್ಯಭಾಗದವರೆಗೆ, ಎರಡು ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ನಡುವೆ ದ್ವಿ-ಸದಸ್ಯತ್ವ ಒಪ್ಪಂದವು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿತ್ತು, LO ಸದಸ್ಯರು ಸ್ವಯಂಚಾಲಿತವಾಗಿ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷದಲ್ಲಿ (ಪರೋಕ್ಷ) ಸದಸ್ಯತ್ವವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ೧೯೫೦ ರಲ್ಲಿ ಪಕ್ಷವು ತನ್ನ ಉತ್ತುಂಗದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಸುಮಾರು ೨೦೦,೫೦೦ ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು.^[೩೦] ನೇರ ಸದಸ್ಯತ್ವ ಅಥವಾ ಪರೋಕ್ಷ ಸದಸ್ಯತ್ವ ಅಂಕಿಅಂಶಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವುದೇ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ಇರಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ.^[೩೧] 1995 ರಲ್ಲಿ ದ್ವಿ-ಸದಸ್ಯತ್ವ ಷರತ್ತನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು, ಮತ್ತು ಆ ವರ್ಷ ಅದರ ಸದಸ್ಯತ್ವ ಮಟ್ಟವು 1990 ರಲ್ಲಿ 128,000 ರಿಂದ 72,500 ಕ್ಕಿಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು.^[೩೨] 1997 ರಲ್ಲಿ, ಆ ಸಂಖ್ಯೆ 1997 ರಲ್ಲಿ 64,000 ಕ್ಕೆ ಇಳಿಯಿತು.^[೩೩] 2021 ರಲ್ಲಿ, ಪಕ್ಷವು ತನ್ನದೇ ಆದ ಅಧಿಕೃತ ವೆಬ್‌ಸೈಟ್ ಪ್ರಕಾರ 45,553 ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು^[೩೪]2005 ರಿಂದ, ಪಕ್ಷವು ಸಾಮಾನ್ಯ ಸದಸ್ಯತ್ವಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಂಘಟನೆಯ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಹಂತದಲ್ಲೂ ಪೂರ್ಣ ಲಿಂಗ ಸಮಾನತೆಯನ್ನು ಬಯಸುವ ನೀತಿಯನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡಿದೆ.^[೩೫]

ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ನಡೆಯುವ ಪಾರ್ಟಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಸಂಸ್ಥೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ಗಳ ನಡುವಿನ ಅತ್ಯಂತ ಹಿರಿಯ ಸಂಸ್ಥೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ ಸಭೆಯಾಗಿದ್ದು, ಇದು ಪಕ್ಷದ ಕಾರ್ಯಕಾರಿ ಮಂಡಳಿ ಮತ್ತು 19 ಕೌಂಟಿಗಳಿಂದ ತಲಾ ಇಬ್ಬರು ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ^[೨೯] ಕಾರ್ಯಕಾರಿ ಮಂಡಳಿಯು 16 ಚುನಾಯಿತ ಸದಸ್ಯರು ಮತ್ತು ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕತ್ವವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ.^[೨೯] ಪಕ್ಷವು ಒಬ್ಬ ನಾಯಕನ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿದೆ, ಆದರೆ ಉಪ ನಾಯಕರ ಸಂಖ್ಯೆಯು ವಿಭಿನ್ನ ಅವಧಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಿಂದ ಇಬ್ಬರವರೆಗೆ ಏರಿಳಿತಗೊಂಡಿದೆ. 2022 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕತ್ವವು ನಾಯಕಿ ಜೋನಾಸ್ ಗಹರ್ ಸ್ಟೋರೆ ಅವರಿಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ, ಅವರು 2014 ರಿಂದ ಈ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು 2021 ರಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಈ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಆಯ್ಕೆಯಾದ ಉಪ ನಾಯಕಿ ಬ್ಜೋರ್ನರ್ ಸೆಲ್ನೆಸ್ ಸ್ಕ್ಜಾರನ್ ಅವರಿಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.

ಪಕ್ಷದ ಯುವ ಸಂಘಟನೆಯು ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂತ್ ಲೀಗ್, ಮತ್ತು ಇದು ಲೇಬರ್ ಪಾರ್ಟಿ ಮಹಿಳಾ ನೆಟ್‌ವರ್ಕ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಮಹಿಳಾ ವಿಭಾಗವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ.^[೩೫] ಪಕ್ಷವು ನಾರ್ವೆಯ ಸಾಮಿ ಸಂಸತ್ತಿನ ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕೆಲಸವು ಏಳು ಸ್ಥಳೀಯ ಗುಂಪುಗಳು, ದ್ವೈವಾರ್ಷಿಕ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಂಡಳಿ ಮತ್ತು ಸಾಮಿ ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕ ಗುಂಪಿನೊಂದಿಗೆ ತನ್ನದೇ ಆದ ಸಾಂಸ್ಥಿಕ ರಚನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.^[೩೬]

ಪಕ್ಷದ ಪ್ರಮುಖ ಸದಸ್ಯರು

ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರು

ಆಂಡರ್ಸ್ ಆಂಡರ್ಸನ್ (1887–1888)
ಹ್ಯಾನ್ಸ್ ಜಿ. ಜೆನ್ಸನ್ (1888–1889)
ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಹೋಲ್ಟರ್‌ಮನ್ ಕ್ನಡ್ಸೆನ್ (1889–1890)
ಕಾರ್ಲ್ ಜೆಪ್ಪೆಸೆನ್ (1890–1892)
ಓಲೆ ಜಾರ್ಜ್ ಜಿಜೋಸ್ಟೀನ್ (1892–1893)
ಗುಸ್ತಾವ್ ಎ. ಓಲ್ಸೆನ್-ಬರ್ಗ್ (1893–1894)
ಕಾರ್ಲ್ ಜೆಪ್ಪೆಸೆನ್ (1894–1897)
ಲುಡ್ವಿಗ್ ಮೇಯರ್ (1897–1900)
ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಹೋಲ್ಟರ್‌ಮನ್ ಕ್ನಡ್ಸೆನ್ (1900–1903)
ಕ್ರಿಸ್ಟೋಫರ್ ಹಾರ್ನ್ಸ್‌ರುಡ್ (1903–1906)
ಆಸ್ಕರ್ ನಿಸ್ಸೆನ್ (1906–1911)
ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಹೋಲ್ಟರ್‌ಮನ್ ಕ್ನಡ್ಸೆನ್ (1911–1918)
ಕೈರ್ರೆ ಗ್ರೆಪ್ (1918–1922)
ಎಮಿಲ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಗ್ (1922–1923)
ಆಸ್ಕರ್ ಟಾರ್ಪ್ (1923–1945)
ಐನಾರ್ ಗೆರ್ಹಾರ್ಡ್‌ಸೆನ್ (1945–1965)
ಟ್ರಿಗ್ವೆ ಬ್ರಾಟ್ಟೆಲಿ (1965–1975)
ರೀಲ್ಫ್ ಸ್ಟೀನ್ (1975–1981)
ಗ್ರೋ ಹಾರ್ಲೆಮ್ ಬ್ರಂಡ್ಟ್ಲ್ಯಾಂಡ್ (1981–1992)
ಥೋರ್ಬ್ಜೋರ್ನ್ ಜಗ್ಲ್ಯಾಂಡ್ (1992–2002)
ಜೆನ್ಸ್ ಸ್ಟೋಲ್ಟೆನ್‌ಬರ್ಗ್ (2002–2014)
ಜೋನಸ್ ಗಹರ್ ಸ್ಟೋರ್ (2014–ಇಂದಿನವರೆಗೆ)

ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷದ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳು

ಕ್ರಿಸ್ಟೋಫರ್ ಹಾರ್ನ್ಸ್‌ರುಡ್ (ಜನವರಿ–ಫೆಬ್ರವರಿ 1928)
ಜೋಹಾನ್ ನೈಗಾರ್ಡ್ಸ್‌ವಾಲ್ಡ್ (1935–1945)^{[lower-alpha ೧]}
ಐನಾರ್ ಗೆರ್ಹಾರ್ಡ್‌ಸೆನ್ (1945–1951)
ಆಸ್ಕರ್ ಟಾರ್ಪ್ (1951–1955)
ಐನಾರ್ ಗೆರ್ಹಾರ್ಡ್‌ಸೆನ್ (1955–1963), (1963–1965)
ಟ್ರಿಗ್ವೆ ಬ್ರಾಟ್ಟೆಲಿ (1971–1972, 1973–1976)
ಒಡ್ವರ್ ನಾರ್ಡ್ಲಿ (1976–1981)
ಗ್ರೋ ಹಾರ್ಲೆಮ್ ಬ್ರಂಡ್ಟ್ಲ್ಯಾಂಡ್ (ಫೆಬ್ರವರಿ-ಅಕ್ಟೋಬರ್ 1981, 1986-1989, 1990-1996)
ಥೋರ್ಬ್ಜೋರ್ನ್ ಜಗ್ಲ್ಯಾಂಡ್ (1996–1997)
ಜೆನ್ಸ್ ಸ್ಟೋಲ್ಟೆನ್‌ಬರ್ಗ್ (2000–2001, 2005–2013)
ಜೋನಸ್ ಗಹರ್ ಸ್ಟೋರ್ (2021–ಇಂದಿನವರೆಗೆ)

ಪಕ್ಷದ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ಗಳು

ಮೊದಲ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 1887 ಅರೆಂಡಲ್^[೩೭]
2 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1888 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
3ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1889 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
4ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1890 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
5ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1891 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
6ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1892 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
7 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1893 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
8ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1894 ಬರ್ಗೆನ್
9 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1895 ಸ್ಕಿನ್
10 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1896 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
11 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1897 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
12 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1898 ಫ್ರೆಡ್ರಿಕ್‌ಸ್ಟಾಡ್
13 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1899 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
14 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1900 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
15 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1901 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
16ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1902 ಟ್ರೋನ್ಧೀಮ್
17 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1903 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
18ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1904 ಡ್ರಾಮನ್
19 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1906 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
20ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 1909 ಹಮರ್^[೩೮]
ಮೊದಲ ಅಸಾಧಾರಣ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 1911 ಏಪ್ರಿಲ್ 13-16 ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನಿಯಾ
21ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1912 4—9 ಏಪ್ರಿಲ್ ಸ್ಟಾವಂಜರ್

22 ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1915 22-26 ಮೇ ಟ್ರೋಂಡ್ಜೆಮ್
23ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1918 29 ಮಾರ್ಚ್—1 ಏಪ್ರಿಲ್ ಓಸ್ಲೋ
ಎರಡನೇ ಅಸಾಧಾರಣ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1919 ಜೂನ್ 7—10 ಓಸ್ಲೋ
24ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1920 22—25 ಮೇ ಓಸ್ಲೋ
25ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1921 25—28 ಮಾರ್ಚ್ 1921 ಓಸ್ಲೋ
26ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1923 ಫೆಬ್ರವರಿ 24—28 ಓಸ್ಲೋ
3ನೇ ಅಸಾಧಾರಣ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 1923 ನವೆಂಬರ್ 2—4 ಓಸ್ಲೋ
27ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1925 4—6 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ಓಸ್ಲೋ
4ನೇ ಅಸಾಧಾರಣ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 1927 ಜನವರಿ 28—29 ಓಸ್ಲೋ
ವಿಧಾನಸಭೆಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್. 30—31 ಜನವರಿ 1927 ಓಸ್ಲೋ
28ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1930 ಮಾರ್ಚ್ 14—16 ಓಸ್ಲೋ
29ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1933 ಮೇ 26—28 ಓಸ್ಲೋ
30ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1936 ಮೇ 2-4 ಓಸ್ಲೋ
31ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1939 ನವೆಂಬರ್ 3-5 ಓಸ್ಲೋ
32ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1945 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 31-2 ಓಸ್ಲೋ
33ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1949 ಫೆಬ್ರವರಿ 17-20 ಓಸ್ಲೋ
34ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1953 ಮಾರ್ಚ್ 22-25 ಓಸ್ಲೋ
35ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1955 ಮಾರ್ಚ್ 19-21 ಓಸ್ಲೋ
36ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1957 30, 31 ಮೇ ಮತ್ತು 1 ಜೂನ್ ಓಸ್ಲೋ
37ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1959 ಮೇ 7-9 ಓಸ್ಲೋ
38ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1961 ಏಪ್ರಿಲ್ 9-11 ಓಸ್ಲೋ
39ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1963 ಮೇ 23-25 ಓಸ್ಲೋ

40ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1965 ಮೇ 27-29 ಓಸ್ಲೋ
41ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1967 21-23 ಮೇ ಓಸ್ಲೋ
42ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1969 ಮೇ 11-14 ಓಸ್ಲೋ
43ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1971 ಮೇ 9-11 ಓಸ್ಲೋ
5ನೇ ಅಸಾಧಾರಣ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 1972 ಏಪ್ರಿಲ್ 21-22 ಓಸ್ಲೋ
44ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1973 ಮೇ 27-30 ಓಸ್ಲೋ
45ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1975 ಮೇ 20-23 ಓಸ್ಲೋ
46ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1977 ಮೇ 8-11 ಓಸ್ಲೋ
47ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1979 ಮೇ 6-9 ಓಸ್ಲೋ
48ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1981 ಏಪ್ರಿಲ್ 2-5 ಹಮರ್
49ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1983 ಏಪ್ರಿಲ್ 22-24 ಓಸ್ಲೋ
50ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1985 ಮಾರ್ಚ್ 21-24 ಓಸ್ಲೋ
51ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 1987 ಮಾರ್ಚ್ 26-29 ಓಸ್ಲೋ
52ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮಾವೇಶ 1989 ಮಾರ್ಚ್ 2-5 SAS ಸ್ಕ್ಯಾಂಡಿನೇವಿಯನ್ ಹೋಟೆಲ್
53ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮಾವೇಶ 1990 ನವೆಂಬರ್ 9-11 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
54ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 1992 ನವೆಂಬರ್ 5-8 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
6ನೇ ಅಸಾಧಾರಣ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 1994 ಜೂನ್ 18-18 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
55ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮಾವೇಶ 1995 ಫೆಬ್ರವರಿ 10-12 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
56ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮಾವೇಶ 1996 ನವೆಂಬರ್ 7-11 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
57ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 1998 ನವೆಂಬರ್ 20-22 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
58ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 2000 ನವೆಂಬರ್ 9-12 ಜನರ ಸಭೆ
59ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 2002 ನವೆಂಬರ್ 8-10 ಜನರ ಸಭೆ

60ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 2005 ಏಪ್ರಿಲ್ 7-10 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
61ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 2007 ಏಪ್ರಿಲ್ 19-22 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
62ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 2009 ಏಪ್ರಿಲ್ 18-21 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
63ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 2011 ಏಪ್ರಿಲ್ 7-10 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
64ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮಾವೇಶ 2013 ಏಪ್ರಿಲ್ 18-21 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
7ನೇ ಅಸಾಧಾರಣ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 2014 ಜೂನ್ 14 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
65ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮಾವೇಶ 2015 ಏಪ್ರಿಲ್ 16-19 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
66ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮಾವೇಶ 2017 ಏಪ್ರಿಲ್ 20-23 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
67ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಸೆಂಬ್ಲಿ 2019 ಏಪ್ರಿಲ್ 4-7 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್
68ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮಾವೇಶ 2021 ಏಪ್ರಿಲ್ 15-17 ದಿ ಹಬ್ ಮತ್ತು ಮೈಕ್ರೋಸಾಫ್ಟ್ ತಂಡಗಳು.
69ನೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ 2023 ಮೇ 4-6 ಫ಼ೋಕೆಟ್ಸ್ ಹೌಸ್

Electoral performance

Storting

Election	Leader	Votes	%	Seats	+/–	Position	Status
1894	Carl Jeppesen	520	0.3	೦ / ೧೧೪	New	4th	No seats
1897	Ludvig Meyer	947	0.6	೦ / ೧೧೪		4th	No seats
1900	Christian Knudsen	7,013	3.0	೦ / ೧೧೪		4th	No seats
1903	Christopher Hornsrud	22,948	9.7	೫ / ೧೧೭	5	5th	Opposition
1906	Oscar Nissen	43,134	15.9	೧೦ / ೧೨೩	5	3rd	Opposition
1909	Oscar Nissen	91,268	21.5	೧೧ / ೧೨೩	1	4th	Opposition
1912	Christian Knudsen	128,455	26.2	೨೩ / ೧೨೩	12	2nd	Opposition
1915	Christian Knudsen	198,111	32.0	೧೯ / ೧೨೩	4	3rd	Opposition
1918	Kyrre Grepp	209,560	31.6	೧೮ / ೧೨೩	1	3rd	Opposition
1921	Kyrre Grepp	192,616	21.3	೨೯ / ೧೫೦	11	3rd	Opposition
1924	Oscar Torp	179,567	18.4	೨೪ / ೧೫೦	5	3rd	Opposition
1927		368,106	36.8	೫೯ / ೧೫೦	35	1st	Opposition (1927–1928)
							Minority (1928)
							Opposition (1928–1930)
1930		374,854	31.4	೪೭ / ೧೫೦	12	1st	Opposition
1933		500,526	40.1	೬೯ / ೧೫೦	22	1st	Opposition (1933–1935)
1933		500,526	40.1	೬೯ / ೧೫೦	22	1st	Minority (1935–1936)
1936		618,616	42.5	೭೦ / ೧೫೦	1	1st	Majority
1945	Einar Gerhardsen	609,348	41.0	೭೬ / ೧೫೦	6	1st	Coalition (1945)
1945		609,348	41.0	೭೬ / ೧೫೦	6	1st	Majority (1945–1949)
1949		803,471	45.7	೮೫ / ೧೫೦	9	1st	Majority
1953		830,448	46.7	೭೭ / ೧೫೦	8	1st	Majority
1957		865,675	48.3	೭೮ / ೧೫೦	1	1st	Majority
1961		860,526	46.8	೭೪ / ೧೫೦	4	1st	Minority (1961–1963)
							Opposition (1963)
							Minority (1963–1965)
1965		883,320	43.1	೬೮ / ೧೫೦	6	1st	Opposition
1969	Trygve Bratteli	1,004,348	46.5	೭೪ / ೧೫೦	6	1st	Opposition (1969–1971)
							Minority (1971–1972)
							Opposition (1972–1973)
1973		759,499	35.3	೬೨ / ೧೫೫	12	1st	Minority
1977	Reiulf Steen	972,434	42.3	೭೬ / ೧೫೫	14	1st	Minority
1981	Gro Harlem Brundtland	914,749	37.1	೬೫ / ೧೫೫	11	1st	Opposition
1985		1,061,712	40.8	೭೧ / ೧೫೭	6	1st	Opposition (1985–1986)
1985		1,061,712	40.8	೭೧ / ೧೫೭	6	1st	Minority (1986–1989)
1989		907,393	34.3	೬೩ / ೧೬೫	8	1st	Opposition (1989–1990)
1989		907,393	34.3	೬೩ / ೧೬೫	8	1st	Minority (1990–1993)
1993	Thorbjørn Jagland	908,724	36.9	೬೭ / ೧೬೫	4	1st	Minority
1997		904,362	35.0	೬೫ / ೧೬೫	2	1st	Opposition (1997–2000)
1997		904,362	35.0	೬೫ / ೧೬೫	2	1st	Minority (2000–2001)
2001		612,632	24.3	೪೩ / ೧೬೫	22	1st	Opposition
2005	Jens Stoltenberg	862,456	32.7	೬೧ / ೧೬೯	18	1st	Coalition
2009		949,060	35.4	೬೪ / ೧೬೯	3	1st	Coalition
2013		874,769	30.8	೫೫ / ೧೬೯	9	1st	Opposition
2017	Jonas Gahr Støre	801,073	27.4	೪೯ / ೧೬೯	6	1st	Opposition
2021		783,394	26.3	೪೮ / ೧೬೯	1	1st	Coalition (2021–2025)
2021		783,394	26.3	೪೮ / ೧೬೯	1	1st	Minority (from 2025)

ಚಿತ್ರಾತ್ಮಕ ಸಾರಾಂಶ

References

↑ "Medlemstall".
↑ "Valg 2011: Landsoversikt per parti" [Election 2011: Country overview per party] (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Ministry of Local Government and Regional Development. Archived from the original on 24 September 2011. Retrieved 18 September 2011.
↑ "Arbeidarpartiet" [Labour Party]. Valg 2011 (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Norwegian Broadcasting Corporation. Retrieved 18 September 2011.
↑
- Richard Collin; Pamela L. Martin (2012). An Introduction to World Politics: Conflict and Consensus on a Small Planet. Rowman & Littlefield. p. 218. ISBN 978-1-4422-1803-1.
- Ari-Veikko Anttiroiko; Matti Mälkiä (2007). Encyclopedia of Digital Government. Idea Group Inc (IGI). p. 389. ISBN 978-1-59140-790-4.
- David Arter (15 February 1999). Scandinavian Politics Today. Manchester University Press. p. 71. ISBN 978-0-7190-5133-3. Retrieved 18 July 2013.
- Christina Bergqvist (1 January 1999). Equal Democracies?: Gender and Politics in the Nordic Countries. Nordic Council of Ministers. p. 320. ISBN 978-82-00-12799-4.
- Nordsieck, Wolfram (2021). "Norway". Parties and Elections in Europe. Retrieved 19 October 2021.
↑
- Jonathan Olsen (2010). "The Norwegian Socialist Left Party: Office-seekers in the Service of Policy?". In Jonathan Olsen; Michael Koß; Dan Hough (eds.). Left Parties in National Governments. Palgrave Macmillan UK. p. 16. ISBN 9780230282704.
- Milne, Richard (2017-09-11). "Norway's centre-right government re-elected". Financial Times. Archived from the original on 10 December 2022. Retrieved 2021-12-21.
- "Evidence from Norway suggests that a rise in turnout not only benefits centre-left parties, but can also benefit the radical right". EUROPP. 2014-02-10. Retrieved 2021-12-21.
- "Norway goes to the polls on final day of parliamentary election". The Independent (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). 2021-09-13. Retrieved 2021-12-21.
↑ ^೬.೦ ^೬.೧ "Arbeiderpartiet - Ørnen i Norge". NRK. 24 July 2009. Retrieved 3 July 2015.
↑ "Avskjed mellom linjene". www.aftenposten.no (in ನಾರ್ವೆಜಿಯನ್ ಬೊಕ್ಮಲ್). 25 ಮಾರ್ಚ್ 2014. Retrieved 2021-02-21.
↑ Tuastad, Svein (2008-06-13). "Myten om Gros nyliberalisme". Dagbladet (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್).
↑ "Polittiken - EU". www.arbeiderpartiet.no (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Retrieved 2021-09-17.
↑ Haakon Lie, Norsk biografisk leksikon
↑ Svennik Hoyer. "The Political Economy of the Norwegian Press" (PDF). Scandinavian Political Studies. Danish Royal Library: 85–141. Retrieved 30 December 2014.
↑ Arneson, Ben A. (1931). "Norway Moves Toward the Right". American Political Science Review (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). 25 (1): 152–157. doi:10.2307/1946579. ISSN 0003-0554. JSTOR 1946579. S2CID 146458203.
↑ "Hva historien forteller.. 1920 - 1935". Arbeiderpartiet. Archived from the original on 17 January 2011. Retrieved 17 January 2013.
↑ Bjørnson, Øyvind (1990). På klassekampens grunn 1900-1920. Volume two of Arbeiderbevegelsens historie i Norge (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Oslo: Tiden. p. 276. ISBN 82-10-02752-2.
↑ Maurseth, Per (1987). Gjennom kriser til makt 1920-1935. Volume three of Arbeiderbevegelsens historie i Norge (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Oslo: Tiden. p. 65. ISBN 82-10-02753-0.
↑ Maurseth, 1987: p. 66
↑ "Fra Håndslag til Kontakt". Morgenbladet (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). 10 July 2009. Retrieved 23 June 2022.
↑ "Helga Aleksandra Karlsen", Store norske leksikon (in ನಾರ್ವೆಜಿಯನ್ ಬೊಕ್ಮಲ್), 2020-11-19, retrieved 2021-09-23
↑ ಕೊವಾಲ್ಸ್ಕಿ, ವರ್ನರ್. Geschichte der sozialistischen arbeiter-internationale: 1923 - 19. ಬರ್ಲಿನ್: ದಿನಾಂಕ. ಪ್ರಪಂಚ. ಡಿ. ವಿಜ್ಞಾನ, 1985. ಪು. 310.
↑ "Slutt på Det norske Arbeiderparti". Aftenposten. Archived from the original on 12 April 2011. Retrieved 3 July 2015.
↑ Arbeiderpartiet skifter navn Dagbladet. 9 April 2011.
↑ "ನಾಯಕನಿಂದ ಕುತಂತ್ರಕ್ಕೆ". The Economist. August 25, 2012. Retrieved 11 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.
↑ Criscione, Valeria. "ಆಂಡರ್ಸ್ ಬೆಹ್ರಿಂಗ್ ಬ್ರೀವಿಕ್ ಅವರ ವಿಚಾರಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟ ವಿಜೇತರು ಇಲ್ಲ". Christian Science Monitor. Retrieved 11 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.
↑ Westerveld, June; Salvesen, Geir (14 June 2014). "- Jeg har følt et intenst vemod". Aftenposten (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Retrieved 14 June 2014.
↑ Standish, Reid (3 October 2018). "The New Cold Front in Russia's Information War". Foreign Policy. Archived from the original on 4 October 2018. Last year, hackers targeted the country's Labour Party—currently in opposition but a staunch supporter of Norway's NATO membership—in an attack believed to have been orchestrated from Russia.
↑ "ನಾರ್ವೆಯ ಎಡಪಂಥೀಯ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷವು ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಭರ್ಜರಿ ಗೆಲುವು ಸಾಧಿಸಿದೆ". Al Jazeera. 14 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2021. Retrieved 11 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.
↑ "Tilliten stuper for Støre: Én av to vil ha Solberg". NRK. 18 ಆಗಸ್ಟ್ 2022. Retrieved 22 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.
↑ "Sjokkmåling: Fremskrittspartiet tre ganger så store som Senterpartiet". Nettavisen22 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್-20 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್. 20 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.
↑ ^೨೯.೦ ^೨೯.೧ ^೨೯.೨ Information in English Archived 18 April 2015 ವೇಬ್ಯಾಕ್ ಮೆಷಿನ್ ನಲ್ಲಿ. Arbeiderpartiet.no. Retrieved 18 April 2015. Archive.
↑ Røed, Lars-Ludvig (7 January 2009). "Lengre mellom partimedlemmene i dag". Aftenposten. Archived from the original on 30 December 2010.
↑ Scarrow, Susan (27 ನವೆಂಬರ್ 2014). ಪಕ್ಷ ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಮೀರಿ: ಪಕ್ಷಪಾತದ ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸುವಿಕೆಗೆ ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ವಿಧಾನಗಳು (1 ed.). Axford University Press. p. 59. ISBN 9780191748332. Retrieved 15 ಜೂನ್ 2023.
↑ "Medlemstall: Oversikt over Arbeiderpartiets medlemstall nå og historisk". Arbeiderpartiet. Retrieved 22 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.
↑ Scarrow, Susan (27 ನವೆಂಬರ್ 2014). ಬಿಯಾಂಡ್ ಪಾರ್ಟಿಸನ್ ಮೊಬಿಲೈಸೇಶನ್‌ಗೆ ಬದಲಾಯಿಸುವ ವಿಧಾನಗಳು (1 ed.). Axford University Press. p. 82. ISBN 9780191748332. Retrieved 15 ಜೂನ್ 2023.
↑ "Medlemstall: Oversikt over Arbeiderpartiets medlemstall nå og historisk". Arbeiderpartiet. Retrieved 22 September 2022.
↑ ^೩೫.೦ ^೩೫.೧ Arbeiderpartiet. "Kvinnebevegelsen / Aps historie / Historien / Om AP - Arbeiderpartiet". Retrieved 3 July 2015.
↑ Samepolitisk arbeid (in Norwegian) Arbeiderpartiet.no. 18 ಏಪ್ರಿಲ್ 2015 ರಂದು ಮರುಸಂಪಾದಿಸಲಾಗಿದೆ
↑ https://www.arbark.no/eldok/DNA1887_1.pdf ^{[bare URL PDF]}
↑ https://www.arbark.no/eldok/DNA1887_1.pdf ^{[bare URL PDF]}

↑ 1940 ರಿಂದ 1945 ರವರೆಗೆ ನಾರ್ವೆಯ ಜರ್ಮನ್ ಆಕ್ರಮಣ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಜೋಹಾನ್ ನೈಗಾರ್ಡ್ಸ್‌ವಾಲ್ಡ್ ಲಂಡನ್‌ನಲ್ಲಿ ಗಡಿಪಾರು ಆಗಿದ್ದರು.

External links

Arbeiderpartiet – official website (in Norwegian)
Norwegian Labour Party – official website (in English)
Election results for the Labour Party in the 2011 local elections

[1] "Medlemstall".

[2] "Valg 2011: Landsoversikt per parti" [Election 2011: Country overview per party] (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Ministry of Local Government and Regional Development. Archived from the original on 24 September 2011. Retrieved 18 September 2011.

[3] "Arbeidarpartiet" [Labour Party]. Valg 2011 (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Norwegian Broadcasting Corporation. Retrieved 18 September 2011.

[4] 
Richard Collin; Pamela L. Martin (2012). An Introduction to World Politics: Conflict and Consensus on a Small Planet. Rowman & Littlefield. p. 218. ISBN 978-1-4422-1803-1.
Ari-Veikko Anttiroiko; Matti Mälkiä (2007). Encyclopedia of Digital Government. Idea Group Inc (IGI). p. 389. ISBN 978-1-59140-790-4.
David Arter (15 February 1999). Scandinavian Politics Today. Manchester University Press. p. 71. ISBN 978-0-7190-5133-3. Retrieved 18 July 2013.
Christina Bergqvist (1 January 1999). Equal Democracies?: Gender and Politics in the Nordic Countries. Nordic Council of Ministers. p. 320. ISBN 978-82-00-12799-4.
Nordsieck, Wolfram (2021). "Norway". Parties and Elections in Europe. Retrieved 19 October 2021.

[5] Richard Collin; Pamela L. Martin (2012). An Introduction to World Politics: Conflict and Consensus on a Small Planet. Rowman & Littlefield. p. 218. ISBN 978-1-4422-1803-1.

[6] Ari-Veikko Anttiroiko; Matti Mälkiä (2007). Encyclopedia of Digital Government. Idea Group Inc (IGI). p. 389. ISBN 978-1-59140-790-4.

[7] David Arter (15 February 1999). Scandinavian Politics Today. Manchester University Press. p. 71. ISBN 978-0-7190-5133-3. Retrieved 18 July 2013.

[8] Christina Bergqvist (1 January 1999). Equal Democracies?: Gender and Politics in the Nordic Countries. Nordic Council of Ministers. p. 320. ISBN 978-82-00-12799-4.

[9] Nordsieck, Wolfram (2021). "Norway". Parties and Elections in Europe. Retrieved 19 October 2021.

[5] 
Jonathan Olsen (2010). "The Norwegian Socialist Left Party: Office-seekers in the Service of Policy?". In Jonathan Olsen; Michael Koß; Dan Hough (eds.). Left Parties in National Governments. Palgrave Macmillan UK. p. 16. ISBN 9780230282704.
Milne, Richard (2017-09-11). "Norway's centre-right government re-elected". Financial Times. Archived from the original on 10 December 2022. Retrieved 2021-12-21.
"Evidence from Norway suggests that a rise in turnout not only benefits centre-left parties, but can also benefit the radical right". EUROPP. 2014-02-10. Retrieved 2021-12-21.
"Norway goes to the polls on final day of parliamentary election". The Independent (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). 2021-09-13. Retrieved 2021-12-21.

[11] Jonathan Olsen (2010). "The Norwegian Socialist Left Party: Office-seekers in the Service of Policy?". In Jonathan Olsen; Michael Koß; Dan Hough (eds.). Left Parties in National Governments. Palgrave Macmillan UK. p. 16. ISBN 9780230282704.

[12] Milne, Richard (2017-09-11). "Norway's centre-right government re-elected". Financial Times. Archived from the original on 10 December 2022. Retrieved 2021-12-21.

[13] "Evidence from Norway suggests that a rise in turnout not only benefits centre-left parties, but can also benefit the radical right". EUROPP. 2014-02-10. Retrieved 2021-12-21.

[14] "Norway goes to the polls on final day of parliamentary election". The Independent (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). 2021-09-13. Retrieved 2021-12-21.

[nrk09-6] ೬.೦ ^೬.೧ "Arbeiderpartiet - Ørnen i Norge". NRK. 24 July 2009. Retrieved 3 July 2015.

[7] "Avskjed mellom linjene". www.aftenposten.no (in ನಾರ್ವೆಜಿಯನ್ ಬೊಕ್ಮಲ್). 25 ಮಾರ್ಚ್ 2014. Retrieved 2021-02-21.

[8] Tuastad, Svein (2008-06-13). "Myten om Gros nyliberalisme". Dagbladet (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್).

[9] "Polittiken - EU". www.arbeiderpartiet.no (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Retrieved 2021-09-17.

[10] Haakon Lie, Norsk biografisk leksikon

[11] Svennik Hoyer. "The Political Economy of the Norwegian Press" (PDF). Scandinavian Political Studies. Danish Royal Library: 85–141. Retrieved 30 December 2014.

[12] Arneson, Ben A. (1931). "Norway Moves Toward the Right". American Political Science Review (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). 25 (1): 152–157. doi:10.2307/1946579. ISSN 0003-0554. JSTOR 1946579. S2CID 146458203.

[13] "Hva historien forteller.. 1920 - 1935". Arbeiderpartiet. Archived from the original on 17 January 2011. Retrieved 17 January 2013.

[14] Bjørnson, Øyvind (1990). På klassekampens grunn 1900-1920. Volume two of Arbeiderbevegelsens historie i Norge (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Oslo: Tiden. p. 276. ISBN 82-10-02752-2.

[15] Maurseth, Per (1987). Gjennom kriser til makt 1920-1935. Volume three of Arbeiderbevegelsens historie i Norge (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Oslo: Tiden. p. 65. ISBN 82-10-02753-0.

[16] Maurseth, 1987: p. 66

[17] "Fra Håndslag til Kontakt". Morgenbladet (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). 10 July 2009. Retrieved 23 June 2022.

[18] "Helga Aleksandra Karlsen", Store norske leksikon (in ನಾರ್ವೆಜಿಯನ್ ಬೊಕ್ಮಲ್), 2020-11-19, retrieved 2021-09-23

[kow-19] ಕೊವಾಲ್ಸ್ಕಿ, ವರ್ನರ್. Geschichte der sozialistischen arbeiter-internationale: 1923 - 19. ಬರ್ಲಿನ್: ದಿನಾಂಕ. ಪ್ರಪಂಚ. ಡಿ. ವಿಜ್ಞಾನ, 1985. ಪು. 310.

[aftenposten-20] "Slutt på Det norske Arbeiderparti". Aftenposten. Archived from the original on 12 April 2011. Retrieved 3 July 2015.

[21] Arbeiderpartiet skifter navn Dagbladet. 9 April 2011.

[22] "ನಾಯಕನಿಂದ ಕುತಂತ್ರಕ್ಕೆ". The Economist. August 25, 2012. Retrieved 11 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.

[23] Criscione, Valeria. "ಆಂಡರ್ಸ್ ಬೆಹ್ರಿಂಗ್ ಬ್ರೀವಿಕ್ ಅವರ ವಿಚಾರಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟ ವಿಜೇತರು ಇಲ್ಲ". Christian Science Monitor. Retrieved 11 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.

[24] Westerveld, June; Salvesen, Geir (14 June 2014). "- Jeg har følt et intenst vemod". Aftenposten (in ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್). Retrieved 14 June 2014.

[FP-25] Standish, Reid (3 October 2018). "The New Cold Front in Russia's Information War". Foreign Policy. Archived from the original on 4 October 2018. Last year, hackers targeted the country's Labour Party—currently in opposition but a staunch supporter of Norway's NATO membership—in an attack believed to have been orchestrated from Russia.

[26] "ನಾರ್ವೆಯ ಎಡಪಂಥೀಯ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷವು ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಭರ್ಜರಿ ಗೆಲುವು ಸಾಧಿಸಿದೆ". Al Jazeera. 14 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2021. Retrieved 11 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.

[27] "Tilliten stuper for Støre: Én av to vil ha Solberg". NRK. 18 ಆಗಸ್ಟ್ 2022. Retrieved 22 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.

[28] "Sjokkmåling: Fremskrittspartiet tre ganger så store som Senterpartiet". Nettavisen22 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್-20 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್. 20 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.

[org-29] ೨೯.೦ ^೨೯.೧ ^೨೯.೨ Information in English Archived 18 April 2015 ವೇಬ್ಯಾಕ್ ಮೆಷಿನ್ ನಲ್ಲಿ. Arbeiderpartiet.no. Retrieved 18 April 2015. Archive.

[30] Røed, Lars-Ludvig (7 January 2009). "Lengre mellom partimedlemmene i dag". Aftenposten. Archived from the original on 30 December 2010.

[31] Scarrow, Susan (27 ನವೆಂಬರ್ 2014). ಪಕ್ಷ ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಮೀರಿ: ಪಕ್ಷಪಾತದ ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸುವಿಕೆಗೆ ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ವಿಧಾನಗಳು (1 ed.). Axford University Press. p. 59. ISBN 9780191748332. Retrieved 15 ಜೂನ್ 2023.

[32] "Medlemstall: Oversikt over Arbeiderpartiets medlemstall nå og historisk". Arbeiderpartiet. Retrieved 22 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2022.

[33] Scarrow, Susan (27 ನವೆಂಬರ್ 2014). ಬಿಯಾಂಡ್ ಪಾರ್ಟಿಸನ್ ಮೊಬಿಲೈಸೇಶನ್‌ಗೆ ಬದಲಾಯಿಸುವ ವಿಧಾನಗಳು (1 ed.). Axford University Press. p. 82. ISBN 9780191748332. Retrieved 15 ಜೂನ್ 2023.

[34] "Medlemstall: Oversikt over Arbeiderpartiets medlemstall nå og historisk". Arbeiderpartiet. Retrieved 22 September 2022.

[women-35] ೩೫.೦ ^೩೫.೧ Arbeiderpartiet. "Kvinnebevegelsen / Aps historie / Historien / Om AP - Arbeiderpartiet". Retrieved 3 July 2015.

[36] Samepolitisk arbeid (in Norwegian) Arbeiderpartiet.no. 18 ಏಪ್ರಿಲ್ 2015 ರಂದು ಮರುಸಂಪಾದಿಸಲಾಗಿದೆ

[38] ttps://www.arbark.no/eldok/DNA1887_1.pdf ^{[bare URL PDF]}

[39] ttps://www.arbark.no/eldok/DNA1887_1.pdf ^{[bare URL PDF]}

[37] 1940 ರಿಂದ 1945 ರವರೆಗೆ ನಾರ್ವೆಯ ಜರ್ಮನ್ ಆಕ್ರಮಣ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಜೋಹಾನ್ ನೈಗಾರ್ಡ್ಸ್‌ವಾಲ್ಡ್ ಲಂಡನ್‌ನಲ್ಲಿ ಗಡಿಪಾರು ಆಗಿದ್ದರು.

[೧]

[೨]

[೩]

[೪]

[೫]

[೬]

[೭]

[೮]

[೯]

[೧೦]

[೧೧]

[೧೨]

[೧೩]

[೧೪]

[೧೫]

[೧೬]

[೧೭]

[೧೮]

[೧೯]

[೨೦]

[೨೧]

[೨೨]

[೨೩]

[೨೪]

[೨೫]

[೨೬]

[೨೭]

[೨೮]

[೨೯]

[೩೦]

[೩೧]

[೩೨]

[೩೩]

[೩೪]

[೩೫]

[೩೬]

[lower-alpha ೧]

[೩೭]

[೩೮]